ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ;
Οι ανησυχίες και προσδοκίες των γονιών για τα παιδιά τους πολλές φορές είναι στα ύψη. Θα είναι καλοί μαθητές; Θα καμαρώνουν γι’ αυτά; Θα προχωρήσουν θριαμβευτικά;
Ποιοι παράγοντες διαμορφώνουν όμως έναν καλό μαθητή; Υπάρχει η συνταγή της επιτυχίας;
Ο πιο καλός ο μαθητής!
Τι σημαίνει «καλός μαθητής»; Θεωρητικά είναι το παιδί που είναι συνεπές στις σχολικές του υποχρεώσεις και δεν δημιουργεί προβλήματα. Αυτό είναι σωστό και κατανοητό όμως αποδίδει μία στατική εικόνα του καλού μαθητή.
Χρειάζεται να δώσουμε σημασία σε δύο παράγοντες που διαμορφώνουν την έννοια «καλός μαθητής»: τα ίδια τα παιδιά από τη μία και τους γονείς από την άλλη.
Τι συμβαίνει «εδώ και τώρα»
Η σχολική ζωή των παιδιών διαρκεί από τα έξι ως τα δεκαοκτώ χρόνια. Αυτά τα 12 χρόνια περιέχουν συνεχόμενες αλλαγές στην προσωπικότητα, των συναισθηματικό κόσμο, το γνωστικό επίπεδο και τη συμπεριφορά κάθε παιδιού.
Αυτές οι αλλαγές είναι έντονες και δεν πρέπει να θεωρούνται μικρό-προβληματάκια που μπαίνουν εμπόδιο στις μαθητικές υποχρεώσεις αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως το «εδώ και τώρα» της καθημερινότητας του μαθητή.
Επενδύοντας πάνω στα παιδιά
Πολλοί γονείς φαίνεται να έχουν «επενδύσει» στα παιδιά τους. Για αυτούς ο καλός μαθητής είναι προσωπική υπόθεση καθώς είναι η προσωπική τους επιβεβαίωση ότι τα έχουν καταφέρει ως γονείς.
Πρέπει όμως να πάρουμε υπόψιν ότι υπάρχουν παιδιά που τα καταφέρνουν στα μαθήματα γιατί έτσι είναι φτιαγμένα, γιατί στάθηκαν τυχερά εκ γενετής.
Υπάρχουν όμως και άλλα που δεν τα καταφέρνουν και την μάταιη επιδίωξη να γίνουν καλοί μαθητές, κάποια μέρα την πληρώνουν πολύ ακριβά, ακόμη και με κατάθλιψη!
Άρα, μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε τι είναι «καλός μαθητής»;
Καλός μαθητής είναι μόνο ο πρώτος;
Μήπως καλός μαθητής δεν είναι απαραίτητα ο πρώτος αλλά αυτός που είναι ανάμεσα στους πρώτους; Ή και αυτός που προσπαθεί και βελτιώνεται συνεχώς ανάλογα προς τις δυνατότητές του;
Αυτόν λοιπόν, τον πιο διευρυμένο καλό μαθητή πρέπει να τον ενθαρρύνουμε στην αυτονομία του, η οποία μαθαίνετε σιγά-σιγά μαζί με την εκ μέρους των γονιών αναγνώριση κάθε μικρής έστω επιτυχίας του ή βελτίωσής του και εκτίμηση όλων των κόπων που κατέβαλε. Οι γονείς αλλά και οι δάσκαλοι πρέπει να είναι εκεί για να βοηθήσουν το παιδί για να βρει τρόπους να κάνει τη μελέτη του πιο συστηματική και οργανωμένη.
Επειδή διαφορετικοί γνωστικοί και μαθησιακοί τύποι αποδίδουν σε διαφορετικές συνθήκες, χρειάζεται βοήθεια να βρει σε ποιο συγκεκριμένο χώρο του αρέσει να διαβάζει, ποια ώρα της ημέρας αποδίδει καλύτερα και να κάνει οργανωμένα μικρά διαλείμματα.
Πολλά παιδιά πελαγώνουν μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν οργάνωση.
Είναι όμως βασικό να βλέπουμε ταυτόχρονα και τις επιδόσεις του σε άλλους τομείς της ζωής του. Τις κοινωνικές συναναστροφές του, τις φιλικές, τις συγγενικές, την κοινωνική του αγωγή, τη σχέση του με την άθληση και τις τέχνες. Όλα αυτά όταν αναπτύσσονται στη σωστή κατεύθυνση φτιάχνουν τον ισορροπημένο νέο άνθρωπο
Ο ρόλος των γονιών
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς όχι για να τους υπενθυμίζουν ότι έχουν κι άλλα διαβάσματα αλλά κυρίως για να τα ενθαρρύνουν και να τα βοηθούν όπου χρειάζονται. Και κυρίως να ακούν τα πιο μικρά, τα πιο ασήμαντα προβλήματά τους.
Άλλο παιδί, άλλο μαθητής
Ο ρόλος των γονιών είναι να μη συγχέουν το παιδί με τον μαθητή. Η μέτρια επίδοση ή και αποτυχία δεν κλονίζει σε καμία περίπτωση την αγάπη τους για αυτό. Αν και το θεωρούμε αυτονόητο, κάποιες φορές με την απογοήτευση μας, περνάμε άλλα μηνύματα.
Ας σταθούμε λοιπόν γονείς και δάσκαλοι δίπλα στα παιδιά μαθαίνοντας τους πώς να ξεπερνούν τις δυσκολίες και να προσπαθούν για το καλύτερο. Και να είναι ικανοποιημένα με τη βελτίωση που σταδιακά πετυχαίνουν. Κανείς δεν γεννήθηκε παντογνώστης ούτε τέλειος. Αρκεί να μάθει, συνειδητά να προχωράει στη βελτίωσή του.
Ασημίνα Παπακωνσταντίνου
καθηγήτρια Αγγλικής φιλολογίας
του e-Lingua